Wednesday, October 5, 2011
Saturday, November 6, 2010
Dance
I walked towards the sunset, as the mysterious wind blows on my face. Time goes by, my legs get weaker and the sand below my feet washed away in waves. I no longer can stay to be tuned like this. The ballet shoes are torn and my fingers bleed in pain. I did dance, music played. I swing and sway and the rhythm flowed all over my body. I am torn apart my other half was taken away from me and I am just a dead body. I was born to dance, was relentless, I tried to awake but I was beaten to death. The love and joy I carved in my life all gone. I was thrown out of the stage. I broke my leg, cant no longer dance. The wind called me, the waves smothered me, the clear lullaby calmed my soul. I sleep as a child and will bud to a new life to dance...
Friday, February 26, 2010
Spring Breaks
The earth tilt herself
towards the sun,
To bring the life back,
that frosts in winter
Sun rays blasting
through the clouds
gives freshness to the air
Days gets warmer,
snow starts to melt
Birds of paradise sing,
towards the sun,
To bring the life back,
that frosts in winter
Sun rays blasting
through the clouds
gives freshness to the air
Days gets warmer,
snow starts to melt
Birds of paradise sing,
frozen streams swell and runoff
Land awakened, It starts to bud
as wind brings the fragrance
of the mud and it smiles
earth rise from the dreams of wintry mix
It starts to bloom cherries & magnolias
as a green light to the summer!!!!
Monday, February 22, 2010
Some Crazy thoughts!!!!
- കാലങ്ങളോളം കത്തി നില്ക്കുന്ന പന്തത്തിനു ഇരുട്ടിനെ ഭയക്കണ്ട കാര്യമുണ്ടോ???
- മനസിനുണ്ടാകുന്ന വൈകല്യമാണോ ഏകാന്തത, അതോ ഒരു തരം രോഗമോ???
- കാര്യകാരണങ്ങള് ഇല്ലാതെ മനസിനെ നോവിക്കുന്ന ഒന്നാകണം ഒറ്റപെടല്!!!!
- അറിവിന്റെ ഈ സമുദ്രത്തില് എന്തെ എനിക്കൊന്നും അറിയാന് ജിജ്ഞാസ ഇല്ലാത്തതു, അറിവ് കൂടിയതോ അറിവ് ഇല്ലയ്മയോ?? ഏതായാലും അത് എന്നെ നശിപ്പിക്കും.
- മനസിനെ നിയന്ത്രിക്കാന് കഴിയാത്തവണ്ണം, നാം നമ്മെ നിയന്ത്രിക്കുന്നോ??
Sunday, February 21, 2010
When it rains
സന്ദ്യ മയങ്ങി തുടങ്ങി. എന്നാല് ആകാശത്തിനു ചുകപ്പു നിറം ഇല്ല. ആകെ കറുത്തിരുണ്ട് മൂടികെട്ടിയ നില്പ്പ്. മഴ ഒന്ന് പെയ്തിരുന്നെങ്ങില് ഈ ചൂടിനു അല്പം ശമനം കിട്ടിയേനെ. പതിവുപോലെ വൈദ്യുതി പണിമുടക്കി. അരമണിക്കൂര് പവര് കട്ട്.
കത്തിച്ച റാന്തല് വിളക്ക് തിണ്ണമേല് തൂക്കി അവള് അതിനരികില് ഇരുന്നു. മുറ്റത്തെ മാവില് നിന്നും വീഴുന്ന മാമ്ബോടിയുടെ മണം കാറ്റില് അലിഞ്ഞു ചെര്ന്നു. അറിയാതെ അവളില് നിന്ന് സംഗീതം അടര്ന്നു വീണു. അതിനു അനുരാഗത്തിന്റെ ച്ചുകപ്പയിരുന്നു. കാമുകിയുടെ ഭാവമായിരുന്നു അവള്ക്കപ്പോള്. അവളുടെ പാട്ടിന്റെ താളത്തില് എന്നവണ്ണം മാവിന് ചില്ലകള് ആടിയുലഞ്ഞു. കാറ്റിനു ശക്തി കൂടിയിരിക്കുന്നു. ഒരു ഇളം തന്നുവ് തോനുനുണ്ട് ഇപ്പൊ. മഴ പെയ്യുമോ അവള് ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി. വിതുമ്പി നില്ക്കുന്ന കാര്മെഖങ്ങള്ക്ക് എന്തൊരു ഖനം. ഒന്ന് പെയ്തുകൂടെ. മഴയോട് എന്നും പ്രണയമായിരുന്നു അവള്ക്കു.മഴയ്ക്ക് ഒത്തിരി കഥകള് പറയാനുണ്ടാകും അവളോട്. ആര്ത്തിരമ്പി പെയ്യുന്ന മഴയില് ആരുടെയൊക്കെയോ തേങ്ങലുകള് കേള്ക്കാം. അത് കഥകള് ആക്കാനായിരുന്നു അവള്ക്കിഷ്ടം. മഴയെ പഴിക്കുന്നവരോട് അവള്ക്കു പുച്ഛം തോന്നിയിരുന്നു.
അവള് നോക്കി നില്ക്കെ മാനമിരുണ്ടു മറുകര കാണാതവണ്ണം തിമിര്ത്താടി മഴ പെയ്തു . കാത്തിരുപ്പിന്റെ ഒടുവില് മഴ എത്തിയതിന്റെ ഉല്പുളകം. ഓര്മകളെ തഴുകിയുണര്ത്തി, വരണ്ട ഭൂമിയില് സാന്ത്വനമായി, തന്നിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങുകയാണ് ഈ മഴ. വരണ്ടുണങ്ങിയ മനസിനും മണ്ണിനും ഒരു തലോടലായി പെയ്തിറങ്ങുന്ന മഴയെ ജ്ഞാന് പ്രണയിക്കുന്നു എന്നു ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറയാന് അവള്ക്കു കൊതി തോന്നി. നീ പെയ്തിറങ്ങുമ്പോള്,നിന്നില് സംഗീതമുണ്ട്, താളമുണ്ട്, ധ്വനിയുണ്ട്, രുദ്രഭാവമുണ്ട്.
എന്നില് പെയ്തിറങ്ങുന്ന നിനക്ക് ശാന്തഭാവമാണ്. നീ എന്നോട് മന്ത്രിക്കുകയാണ്.
കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയത്ത്, കന്ന്നെത്താദൂരത്ത് നോക്കി നിങ്ങളും സ്വപ്നം കണ്ടിരിക്കില്ലേ??
മഴയെ ഒരിക്കലെന്ഗിലും പ്രന്നയിചിരിക്കില്ലേ ??
ഈ മഴ നിങ്ങളുടെ മനസ്സിലും പ്രണയവും സ്വപ്നവും വിരിയിചിരിക്കും, ഒരിക്കലെന്ഗിലും
ആത്മാവിലെ സംഗീതമായി, ഓര്മകളില് പ്രണയം വിരിച്ചു ഒരു മഴക്കാലം കൂടി.
കത്തിച്ച റാന്തല് വിളക്ക് തിണ്ണമേല് തൂക്കി അവള് അതിനരികില് ഇരുന്നു. മുറ്റത്തെ മാവില് നിന്നും വീഴുന്ന മാമ്ബോടിയുടെ മണം കാറ്റില് അലിഞ്ഞു ചെര്ന്നു. അറിയാതെ അവളില് നിന്ന് സംഗീതം അടര്ന്നു വീണു. അതിനു അനുരാഗത്തിന്റെ ച്ചുകപ്പയിരുന്നു. കാമുകിയുടെ ഭാവമായിരുന്നു അവള്ക്കപ്പോള്. അവളുടെ പാട്ടിന്റെ താളത്തില് എന്നവണ്ണം മാവിന് ചില്ലകള് ആടിയുലഞ്ഞു. കാറ്റിനു ശക്തി കൂടിയിരിക്കുന്നു. ഒരു ഇളം തന്നുവ് തോനുനുണ്ട് ഇപ്പൊ. മഴ പെയ്യുമോ അവള് ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി. വിതുമ്പി നില്ക്കുന്ന കാര്മെഖങ്ങള്ക്ക് എന്തൊരു ഖനം. ഒന്ന് പെയ്തുകൂടെ. മഴയോട് എന്നും പ്രണയമായിരുന്നു അവള്ക്കു.മഴയ്ക്ക് ഒത്തിരി കഥകള് പറയാനുണ്ടാകും അവളോട്. ആര്ത്തിരമ്പി പെയ്യുന്ന മഴയില് ആരുടെയൊക്കെയോ തേങ്ങലുകള് കേള്ക്കാം. അത് കഥകള് ആക്കാനായിരുന്നു അവള്ക്കിഷ്ടം. മഴയെ പഴിക്കുന്നവരോട് അവള്ക്കു പുച്ഛം തോന്നിയിരുന്നു.
അവള് നോക്കി നില്ക്കെ മാനമിരുണ്ടു മറുകര കാണാതവണ്ണം തിമിര്ത്താടി മഴ പെയ്തു . കാത്തിരുപ്പിന്റെ ഒടുവില് മഴ എത്തിയതിന്റെ ഉല്പുളകം. ഓര്മകളെ തഴുകിയുണര്ത്തി, വരണ്ട ഭൂമിയില് സാന്ത്വനമായി, തന്നിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങുകയാണ് ഈ മഴ. വരണ്ടുണങ്ങിയ മനസിനും മണ്ണിനും ഒരു തലോടലായി പെയ്തിറങ്ങുന്ന മഴയെ ജ്ഞാന് പ്രണയിക്കുന്നു എന്നു ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറയാന് അവള്ക്കു കൊതി തോന്നി. നീ പെയ്തിറങ്ങുമ്പോള്,നിന്നില് സംഗീതമുണ്ട്, താളമുണ്ട്, ധ്വനിയുണ്ട്, രുദ്രഭാവമുണ്ട്.
എന്നില് പെയ്തിറങ്ങുന്ന നിനക്ക് ശാന്തഭാവമാണ്. നീ എന്നോട് മന്ത്രിക്കുകയാണ്.
കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയത്ത്, കന്ന്നെത്താദൂരത്ത് നോക്കി നിങ്ങളും സ്വപ്നം കണ്ടിരിക്കില്ലേ??
മഴയെ ഒരിക്കലെന്ഗിലും പ്രന്നയിചിരിക്കില്ലേ ??
ഈ മഴ നിങ്ങളുടെ മനസ്സിലും പ്രണയവും സ്വപ്നവും വിരിയിചിരിക്കും, ഒരിക്കലെന്ഗിലും
ആത്മാവിലെ സംഗീതമായി, ഓര്മകളില് പ്രണയം വിരിച്ചു ഒരു മഴക്കാലം കൂടി.
Saturday, February 20, 2010
The Dream
I am lying somewhere, all shivering and soaked in my own sweat. I am staring at the ceiling and it is dark. Where am I? I am all frightened. I looked around , Suddenly someone grabbed me " are you ok, honey" Jai mumbled. " yeah i'm fine, I need some water" I just got up from the bed and walk towards the kitchen. My body was still shivering, my legs feeling weak that I had to hold myself as I moved. I opened the refrigerator and had a glass of ginger ale, then another and walked towards the window. Its 4 in the morning. It was snowing outside. The city streets were still busy, all bathed in the eerie night light. The Hudson flows calmly on either side of my horizon. Suddenly, I remember what woke me up and I try to focus on what I saw in my dreams. It started to clear slowly. I collected the small pieces of dreams and try to arrange them in order. It was frightening.
I was in bed somewhere. It was all white everywhere. The walls, the flowers, the curtains, everything looks pale. My own shadow seems pale. I got up from the bed. There was a large window next to my bed. I part the curtains and I cant believe my eyes; but my window was opening to a ocean, an endless expanse of ocean. I just stood there, staring..confused. Suddenly someone knocked on my door. I realized, I was in a room. Someone is approaching me. I cant believe my own eyes, My Grandfather. What is he doing here?? I asked myself. He seems so energetic to me. He died an year ago. What is he trying to tell me? He walks slowly to me, he hold my hands and looked into my eyes. I felt like I want to ask something, but I cant get myself to speak. His eyes looks tired as always. But I found a sparkle; deep inside his eyes, I saw sadness. His eyes filled with tears, he told me "You lost it my child, realize that, You will be fine. Just come back to life. Just come back." I had no idea what he was saying, so I just stared at him. He hugged me tightly and walk away slowly. I looked through the window, without realizing what he actually meant. But now, the ocean was not calm. The sky looked dark and ominous, there was little light, the waves gathered strength and were loud, aggressive, like a tsunami and pounded against the window glass, coming in again and again, with a ferocity that made me shudder. I was so frightened. I felt my death so near, a premonition of an impending calamity. I had that inner feeling and suddenly something stabbed my abdomen. It was so intense. I hold my stomach so tight and I cried for help. The water starts to flow inside the room through my window. I cant move an inch with my pain, I was so frozen there. The water that started to soak me was pure red blood.I was crying 'My baby,My baby'.
I looked through my window. It was all blurred with water or my tears!!!!
I was in bed somewhere. It was all white everywhere. The walls, the flowers, the curtains, everything looks pale. My own shadow seems pale. I got up from the bed. There was a large window next to my bed. I part the curtains and I cant believe my eyes; but my window was opening to a ocean, an endless expanse of ocean. I just stood there, staring..confused. Suddenly someone knocked on my door. I realized, I was in a room. Someone is approaching me. I cant believe my own eyes, My Grandfather. What is he doing here?? I asked myself. He seems so energetic to me. He died an year ago. What is he trying to tell me? He walks slowly to me, he hold my hands and looked into my eyes. I felt like I want to ask something, but I cant get myself to speak. His eyes looks tired as always. But I found a sparkle; deep inside his eyes, I saw sadness. His eyes filled with tears, he told me "You lost it my child, realize that, You will be fine. Just come back to life. Just come back." I had no idea what he was saying, so I just stared at him. He hugged me tightly and walk away slowly. I looked through the window, without realizing what he actually meant. But now, the ocean was not calm. The sky looked dark and ominous, there was little light, the waves gathered strength and were loud, aggressive, like a tsunami and pounded against the window glass, coming in again and again, with a ferocity that made me shudder. I was so frightened. I felt my death so near, a premonition of an impending calamity. I had that inner feeling and suddenly something stabbed my abdomen. It was so intense. I hold my stomach so tight and I cried for help. The water starts to flow inside the room through my window. I cant move an inch with my pain, I was so frozen there. The water that started to soak me was pure red blood.I was crying 'My baby,My baby'.
I looked through my window. It was all blurred with water or my tears!!!!
Subscribe to:
Posts (Atom)